Op 24 augustus 1972 betrad een man in spijkerpak met wild lang haar het podium van The Greek Theatre in Los Angeles. Tijdens zijn optreden werd hij opsceen gebarend vastgelegd en de foto sierde de hoes van het enige album dat ik grijsgedraaid heb. Sterker nog, zo ongeveer het enige album waar ik sinds mijn tienerjaren met enige regelmaat naar luister.

En dus was het feit dat ik, ruim 45 jaar later, een concert zou bijwonen van de artiest die als enige aanspraak mag maken op de soundtrack van mij eerste levenshelft, al een garantie voor een onvergetelijke avond, op zondag 10 september in de Ziggo Dome.
Lees verder →