Ze zijn er in overvloed, ‘people we love to hate’, vaak slechteriken in soaps, maar soms ook mensen uit onze eigen omgeving die zo onsympathiek zijn dat het een zekere deernis in ons oproept. Ik heb last van het omgekeerde: iemand ‘I hate to love’. Het is (toch fijn dat je tot zover bent blijven lezen…) Mart Smeets. Elke avond stem ik steevast af op de Avondetappe. Sterker nog: ik neem elke aflevering op. En steeds weer erger ik me mateloos aan de nikserigheid, de ouwejongenskrentenbrood-cultuur en de ‘ik loop al een tijdje mee’-borstklopperij van, zoals een criticaster hem ooit noemde in het programma Hoge Bomen, ‘Moi Smeets’.
Lees verder →