Techniek en verdienmodellen helpen mensheid naar de klote

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dat vinden volgens Hans Schnitzler ont-zet-tend veel filosofen

Op dinsdag 25 februari bezocht ik bij de TU Delft een lezing van Studium Generale. Deze instelling is terug te vinden in alle Nederlandse universiteitssteden en biedt een interessant inhoudelijk programma van publiek toegankelijke (!) lezingen. Ditmaal betrof het een lunchlezing  van filosoof Hans Schnitzler over ‘nut en noodzaak van een digitale detox’.

Schnitzler is als filosoof en mede-oprichter van de Bildung Academie verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. Daar experimenteert hij al vijf jaar met zijn studenten met ‘digitale geheelonthouding’. De studenten ervaren hoe het is om een tijd zonder smartphone, tablet et cetera door te brengen. Dit levert volgens Schnitzeler inzichten op in de fundamentele menselijke behoeften die digitale middelen wel – of niet – bevredigen.  Lees verder →

Een matig maar onvergetelijk mooi concert

Geplaatst op door
Beantwoorden

Op 24 augustus 1972 betrad een man in spijkerpak met wild lang haar het podium van The Greek Theatre in Los Angeles. Tijdens zijn optreden werd hij opsceen gebarend vastgelegd en de foto sierde de hoes van het enige album dat ik grijsgedraaid heb. Sterker nog, zo ongeveer het enige album waar ik sinds mijn tienerjaren met enige regelmaat naar luister.

En dus was het feit dat ik, ruim 45 jaar later, een concert zou bijwonen van de artiest die als enige aanspraak mag maken op de soundtrack van mij eerste levenshelft, al een garantie voor een onvergetelijke avond, op zondag 10 september in de Ziggo Dome.
Lees verder →

Voetbal is emotie

Geplaatst op door
Beantwoorden

We leven, zo wordt ons verteld, in het ‘informatietijdperk’. Dat zou de indruk kunnen wekken dat we ons via een evolutionaire turboboost* hebben losgerukt van onze primitieve oerdriften. Maar niets is minder waar. Gelukkig maar, enerzijds, want wat is het leven nog waard als je niet meer hoeft te huilen wanneer je naar Bambi kijkt. Maar anderzijds stemmen sommige contemporaine gevoelsarena’s me toch een beetje somber. Dit gaat over voetbal. U bent gewaarschuwd.

Lees verder →

De geur van liefde

Geplaatst op door
Beantwoorden

Nee, dit is geen verhaal over feromonen, hoewel ik in deze bronstige tijden van blote schouders en gouden kuiten, best een aardige grijpstuiver over heb voor een handige alchemie-student met een goed recept. Dit is een verhaal over de gewetenloze kracht waarmee geuren herinneringen kunnen oproepen.

Vanavond was een broeierige voorzomeravond, waarop de dag vergeten lijkt te zijn dat de zon al lang ten onder is, en een loomzoete geur de stadse potpourri overheerst. Het is diezelfde geur als in 1994. Toen ik op vergelijkbare voorzomeravonden, 15 jaar oud, regelmatig op mijn fiets stapte met het cassettebandje van Bat out of Hell op auto-reverse in mijn walkman. Na tien minuten fietsen was ik bij de bushalte, vlakbij mijn middelbare school, waar ik haar dagelijks naartoe liep. Ze heette Froukje. En ze was de vrouw van mijn leven. Ze was klein van gestalte en had koperkleurig krullend haar. Ze was ongrijpbaar, grappig en onpeilbaar. We wachtten op lijn 7, naar het station. Waar ze overstapte op lijn 51, Dokkum.

Lees verder →

The man I hate to love

Geplaatst op door
1

Ze zijn er in overvloed, ‘people we love to hate’, vaak slechteriken in soaps, maar soms ook mensen uit onze eigen omgeving die zo onsympathiek zijn dat het een zekere deernis in ons oproept. Ik heb last van het omgekeerde: iemand ‘I hate to love’. Het is (toch fijn dat je tot zover bent blijven lezen…) Mart Smeets. Elke avond stem ik steevast af op de Avondetappe. Sterker nog: ik neem elke aflevering op. En steeds weer erger ik me mateloos aan de nikserigheid, de ouwejongenskrentenbrood-cultuur en de ‘ik loop al een tijdje mee’-borstklopperij van, zoals een criticaster hem ooit noemde in het programma Hoge Bomen, ‘Moi Smeets’.
Lees verder →

Een avond bij de AB*…

Geplaatst op door
6

“Hallo, mijn naam is Evan en ik ben verslaafd aan BBC-kookprogramma’s”
Zaal: “Hallo Evan”.
“Ik heb deze week al zo’n 10 uur kookprogramma’s gekeken, en het is nog niet eens vrijdag”

Een golf van ontzetting is hoorbaar als de zaal als met één mond naar adem hapt. Een vrouw, geflankeerd door twee lege stoelen, barst als een loopse zeehond in huilen uit. Een enkeling op de eerste rij grijnst slechts, maar met een verbetenheid alsof ze dat net té rosé stukje kalfsvlees proberen weg te slikken. “10 uur….amateur”, klinkt het tussen de met spinazieslierten gelardeerde tanden van één van hen door, terwijl hij ongemakkelijk op zijn stoel wiebelt, omdat die toch een stuk minder comfortabel is dan de door noeste passiviteit ingesleten zitgeul in zijn nabuco-hoekbank.

Lees verder →

U

Geplaatst op door
1

Gisteren vroeg de slager nog, of ik ook een plakje lustte. En de tandarts liet me grabbelen in zijn ton met speelgoed, omdat ik weer zo braaf had stilgezeten. Nou vooruit, misschien was het eergisteren. Maar het voelt heel dichtbij. Helaas is mijn illusie van een nauwelijks voltooide jeugd de laatste maanden een aantal keer wreed verstoord. Door een vrouw. Ook dat nog. Of eigenlijk: een meisje.

Een paar maanden geleden vroeg een studente mij in de trein of ze haar gammele fiets wel tegen mijn racefiets mocht aanschurken. “Vindt u het goed…”, dus ik omkijken. Niemand. Shit. En vandaag, in de sportschool. Een meisje van amper vijf jaar jonger. Nou ja, misschien krap aan acht jaar jonger. “Bent u lang bezig met dit toestel?” Zucht.

De pest is, ik omring mij grotendeels met oudere vrienden. Zij zijn mijn Atlantis, mijn bron van eeuwige jeugd. Maar die vermaledijde vrouwen (dit zal, zo vrees ik, een terugkerend thema worden in mijn blogposts), weten keer op keer mijn dagdroom ruw te verstoren. Maar ik houd vol, dat 33 het nieuwe 23 is en dat de wereld nog aan mijn kinderlijke voetjes ligt. En nu is het tijd voor een lolly.

Poging 16.334

Geplaatst op door
1

En weer ga ik het proberen. Het is de derde poging. Of de vierde. Het blog, de warme thuishaven voor de Roepende in de Woestijn, voor de man met zeepkist, maar zonder plein om deze neer te zetten. De komende weken zullen uitwijzen of ik u en mezelf zal verbazen met ‘unieke content’.

Als u het een kans wilt geven, doe ik dat ook.

Groet,

Evan